Het mag vooral niet leuk zijn

Tijdens een innerlijke dialoog die ik al een tijdje voer ten aanzien van mijn werk voor Kiind en mijn blog, mijmerde ik over wat 'werk' nu eigenlijk betekent voor mij.

Tijd en werk
Kort gezegd merk ik dat het lastig is om tijd vrij te maken voor mijn werk. Enerzijds omdat ik natuurlijk zo al druk genoeg ben en anderzijds misschien wel omdat het niet altijd voelt als werk én ook niet altijd wordt erkend als werk. Daarnaast spelen er nog wat andere dingetjes mee, misschien schrijf ik hier later nog wel wat meer over. Ik ben namelijk bezig in een fantastisch boek, wat onder andere over dit gevoel gaat.

Even weer terug naar het gegeven werk, ook wel een baan genoemd. Ik heb het hier dan over werk in economisch verband, wat in de categorie arbeid valt. Voor wie zich op de tenen getrapt voelt: alle vrijwilligerswerk is ook werk. Sterker nog het woord 'werk' komt er zelfs in voor en ja jullie zijn onmisbaar! Ik doe zelf ook veel aan vrijwilligerswerk, maar wil nu juist het onderscheid even benadrukken.

Geld en werk
Heb je werk dan verdien je dus geld, maar is alles waarmee je geld verdient dan ook automatisch werk? Bloggers krijgen bijvoorbeeld nog wel eens het verwijt dat het niet eerlijk is dat ze geld verdienen met hun blog. Soms gaat het er enkel om dat mensen affiliate links niet correct vinden. Daar schreef ik hier al eens over. Een ander veelgehoord argument is: 'Bloggen doe je voor je plezier, het is een hobby en dat moet vanuit je hart komen.' Die vind ik zelf het meest interessant.

Bloggen is een relatief nieuw beroep en wordt (nog) niet altijd als dusdanig erkent. Soms denk ik weleens dat het meer gezien wordt als een soort online dagboek. En wanneer je voornamelijk gedachtegangen, overpeinzingen en verhalen deelt dan is het dat misschien ook wel.

Schrijf je over toffe plekken die je hebt bezocht, mooie producten of interessante boeken dan komen er links bij kijken. Want lezers willen juist graag weten waar je dan bent geweest, waar je je mooie spulletjes koopt of uit welke boeken jij nu precies je inspiratie haalde. Je kunt dan natuurlijk gewoon linken zonder er een affiliate van te maken. Zo bespaar je een miljoenen bedrijf een dure marketing campagne. Maar waarom zou je daar eigenlijk niet van mee mogen profiteren? De eventuele klanten zijn immers lezers van jouw blog.

Er lijkt ook wel een soort calvinistisch gevoel te heersen dat werk vooral niet leuk mag zijn. Of in ieder geval niet té leuk. Want bloggen is dus een hobby wat ergens uit je hart moet komen en dat kan op de een of andere manier niet gecombineerd worden met geld... Maar hoe werkt dat dan bij andere beroepen die mensen vanuit passie of een roeping uitoefenen? Moet een verpleegkundige op het moment dat ze het werk met teveel passie gaat doen dit aangeven bij haar werkgever? Dat ze er helaas geen geld meer voor kan aannemen, omdat het haar teveel vervult? Moet je je producten gratis gaan weggeven op de dag dat je er te enthousiast over bent of ze met teveel liefde hebt gemaakt? Moet werk dat vanuit het hart gedaan wordt per definitie kosteloos gedaan worden?

Passie en werk
Van je passie je werk maken is juist het allermooiste wat je kunt doen, want dan hoef je immers nooit meer te werken. Bloggen is net zoiets. Je schrijft artikelen omdat het onderwerp je raakt, je er affiniteit mee hebt en dit graag wil delen met anderen. Omdat je denkt dat je anderen wat te bieden hebt, zoals ervaring, kennis en een visie. Of gewoon omdat je een glimlach op iemands gezicht hoopt toveren vanwege een stukje herkenning.

In de design en mode wereld worden mensen goed betaald en gewaardeerd voor het delen van hun ervaring, kennis en visie. Zoals bijvoorbeeld Lidewij Edelkoort, die een van de meest bekende trend forecasters is. Zij deelt haar visie op trends, waarbij zij vast ook gebruik maakt van de kennis en ervaring die zij de afgelopen jaren opgedaan heeft. Ik denk dat zij dit met heel veel plezier doet. Valt dit dan wel of niet in de categorie werk? Of wordt het ineens wél werk wanneer je er veel mee verdient? 

Onderwijs en werk
Ook scholen lijken te denken dat werk vooral praktisch, serieus en noodzakelijk dient te zijn. De dochter van mijn vriendin moet dit jaar verplicht een beroep kiezen. In plaats van te onderzoeken waar haar talenten liggen, blijft school hangen in bestaande en vooral degelijke beroepen. Terwijl er de afgelopen jaren een heleboel nieuwe beroepen bij zijn gekomen. Waarom mag ze niet een lijstje maken van haar talenten en passies? Zodat er samen met haar gekeken kan worden of daar een beroep bij te vinden is. Ze heeft talent voor organiseren, kan heerlijk koken, heeft een goed gevoel voor trends en kan dit vertalen naar een eigen look. Daar zijn geweldige beroepen bij te bedenken toch?

Dus lieve mensen (mijzelf incluis) bloggen kan prima in de categorie werk vallen. Je stopt er namelijk vele uren in. Doet onderzoek en leest artikelen, boeken om je bevindingen mee te onderbouwen. Je ontwikkelt je door middel van workshops, boeken en online courses. Bent lid van (online) groepen waar je ervaringen deelt en vragen stelt aan bloggende collega's. Oftewel het virtuele koffiezetapparaat.

Klinkt behoorlijk als werk niet?

Liefs MamaNatuurlijk

Ps: hebben jullie allemaal al gezien dat Kiind tegenwoordig ook een papieren versie heeft? Op de een of andere manier voelt het nu ook meer alsof ik een echte baan heb. Misschien omdat een magazine-van-papier-wat-je-in-de-winkel-koopt serieuzer wordt genomen dan een virtuele? Of voelt dat alleen zo voor mij?