10x het bewijs dat ik een dorpsmeisje ben (geworden)

We wonen nu zes jaar in ons dorpje en ik ben inmiddels van een stadsmeisje naar een dorpsmeisje getransformeerd. Hoe ik dat zo zeker weet? Lees maar.

1. Bij een stadse supermarkt schrik ik me een hoedje. Want jeetje het is druk en ik wordt snel weggewerkt bij de kassa. Niemand wil weten hoe het met me gaat.


2. Ik groet iedereen die ik tegen kom en zij mij ook. Groeten ze niet dan moeten ze wel van buiten het dorp komen.


3. Dierengeluiden zijn onderdeel geworden van mijn zen-gevoel. Vooral 's avonds luister ik naar de kikkers, krekels, uilen en het geritsel van de familie egel. Overdag klinkt er hier en daar wat geloei, gehinnik, gemekker en het tevreden getok van onze kipjes. En natuurlijk het gekwetter en gezang van diverse vogels.


4. Ik heb geen ingewikkelde kettingsloten om mijn fiets hangen.


5. Winkelen doe ik vooral online. Met een supermarkt, bloemenboetiek en fietsenwinkel is men hier blijkbaar compleet.


6. Ik ben een free range parent. Ik liet zoonlief al vroeg zelf op pad gaan. Ons dorp kun je tijdens je avondwandeling gemakkelijk helemaal doorkruisen. Het is al vanaf jonge leeftijd zeer overzichtelijk en je kunt er de weg niet kwijt raken.


7. Stiekem vind ik (inmiddels) de stad stinken. Al die uitlaatgassen daar moet ik altijd even aan wennen als ik de bus uit stap in de stad.


8. 's Avonds en indien nodig 's nachts loop ik hier met een gerust hart over straat. (Terwijl ik me in de stad soms een beetje gespannen voelde met al die lallende groepjes die over straat zwalken.)


9. Bij het vroegtijdig afsteken van vuurwerk schud ook ik inmiddels misprijzend en verbaasd mijn hoofd. (In de stad was het vanaf oktober onderdeel van mijn omgevingsgeluid)


10. Ik kom overal in het dorp bekenden tegen, waardoor ik weet dat ik inmiddels ingeburgerd ben.

Liefs MamaNatuurlijk

(Ja, ik weet dat ik een vrouw ben en geen meisje. Het is dan ook niet kleinerend bedoeld naar mezelf toe. Maar geef toe 'Dorpsvrouw' dat klinkt toch gewoon stom)