De echte wereld

"Op een dag komt hij toch terecht in de echte wereld?!" Dat hoorden we al toen het mensen duidelijk werd dat we kozen voor een ietwat alternatieve manier van grootbrengen. De keuze voor thuisonderwijs voegde daar nog wat meer stemmen aan toe.

Wat is de echte wereld?
Maar... zo vraag ik me af, wat is dan precies de echte wereld en in welke andere dimensie leeft mijn kind nu? Ik vind zijn wereld soms hartverscheurend echt en zou hem daar af en toe zelfs wel tegen willen beschermen. Wanneer mensen met de 'echte wereld' bedoelen dat er nare mensen zijn, dan kan ik je vertellen dat thuisonderwijs je er niet tegen beschermt. Daar hoef je helemaal niet voor naar school.

Hoe echt is school?
Je kunt je ook afvragen hoe echt school eigenlijk is. Sec bekeken is het een afspiegeling van je omgeving, de huidige onderwijscultuur en je leeftijdgenoten. En dat alles binnen de muren van steeds hetzelfde schoolgebouw. Met pseudo verantwoordelijkheden als je huiswerk op tijd af hebben en maar bitter weinig invloed kunnen uitoefenen op je eigen leerproces. Dat voelt voor mij meer als een vacuüm, dan het leven zoals wij het nu leiden.

Ik zou als tegenvraag willen stellen, kun je je werkelijk staande houden in de 'echte wereld' na school? Weet je bijvoorbeeld hoe je belastingaangifte moet doen, kun je een simpele maaltijd koken, begrijp je iets van boekhouden? Of hoe je een verzekering, huurcontract of een hypotheek afsluit? Begrijp je dat geld lenen geld kost en waarom? Weet je wat netwerken is en onderhandelen? En hoe je een vaardigheid eigen maakt en waar jouw talenten, passies en vaardigheden liggen?

Bereid school je wel goed voor?
Toen ik op school zat bestonden de werkzaamheden waar ik nu mijn geld mee verdien niet. Ze vallen in de categorie nieuwe beroepen. Daar kón school mij dus simpelweg niet op voorbereiden en wie weet wat de toekomst onze kinderen brengt? Is het daarom niet wijzer om in te zetten op praktische vaardigheden en zelfredzaamheid? Op het onderzoeken en ontwikkelen van talenten en passies en hoe en waar je de informatie kunt vinden die je nodig hebt.

Vanwege alle eisen die er gesteld worden aan het onderwijs is daar weinig tot geen tijd voor. Wanneer het zo doorgaat kunnen kinderen aan het einde van hun schoolcarrière voornamelijk bevestigen dat ze geleerd hebben hoe ze een toets af moeten leggen. Maar in de 'echte wereld' is niemand geïnteresseerd in hoe goed jij een toets kunt afleggen.

Self-directed en natuurlijk leren
"Maar, maar, maar... straks krijgt hij toch te maken met school wanneer hij wil studeren?" Ten eerste is studeren niet de heilige graal. Het hangt er maar net vanaf wat je wil worden. Steeds meer gerenommeerde bedrijven trekken liever autodidacten en veelbelovende talenten aan dan jongeren die enkel een papiertje hebben. Ze zien graag wat je tot nu toe hebt gerealiseerd in plaats van wat je in theorie weet. En wil hij straks graag studeren, dan maken de voorgaande jaren hem juist tot dé ideale student.

Hij is leergierig want leren is altijd leuk gebleven omdat er geen dwang achter zat. Hij is gemotiveerd want hij heeft heel bewust voor deze studie gekozen en niet omdat er nu eenmaal een richting gekozen moest worden. Hij kan zijn eigen leerdoelen vormgeven, want dat doet hij al sinds zijn kinderjaren. En hij is het gewend verantwoordelijk te zijn voor zijn leerproces. Daarnaast heeft hij veel tijd gehad om alvast werkervaring op te doen en om met heel veel verschillende mensen van diverse leeftijden te communiceren. Als alles een beetje meezit is hij ook een beetje bereisd en wereldwijs. In Amerika, waar thuisonderwijs al veel normaler is, staan top universiteiten te springen om deze kinderen. Simpelweg omdat ze nog intrinsiek gemotiveerd zijn om te leren.

Je moet je aanpassen
"Maar, maar, maar... als hij straks voor een baas aan de slag gaat dan moet hij zich toch aanpassen?" Ten eerste hoeft hij niet voor baas te gaan werken natuurlijk. Je kunt ook voor jezelf beginnen of voor een democratisch georiënteerd bedrijf. Ga je toch aan de slag voor een ander dan zul je daar vast gegronde redenen voor hebben. Redenen die prima als motivatie kunnen dienen. Misschien wil je sparen voor die ene reis, biedt deze baan je de ervaring die je nodig hebt om verder te komen of zijn de uren perfect te combineren met je hobby. Niet iedereen heeft een topbaan nodig om zichzelf te kunnen definiëren. Werk kan meerdere doeleinden hebben. 

Het echte leven
Ik vraag me oprecht af hoe school echter is dan mee te mogen kijken met mijn leven als moeder, werkende vrouw, vrijwilligster, buurvrouw, vriendin, (schoon)zus en dochter. Om op de eerste rang te kunnen zitten en te zien hoe de mensen om je heen hun 'echte' leven leiden. Zelf je leven te mogen vormgeven. Al doende vaardigheden te leren in de echte wereld. Je eigen leerdoelen te mogen bepalen. De meest passende mentor te kunnen kiezen bij het onderwerp waar je mee bezig bent en af te kunnen kijken hoe volwassenen iets aanpakken om dit later zelf toe te passen. Kortom echte mensen te zien in hun echte leven, tijdens hun echte werk.

Want de mensen om ons heen zijn zo echt als je ze maar krijgen kunt, met al hun positieve en minder positieve bijdragen. Van de lieve en behulpzame mevrouw in het museum tot de chagrijnige caissière. Ze zijn er niet als een soort figuranten waar je geen interactie mee hebt. Ze zijn er niet omdat ze aanwezig moeten zijn, maar omdat ze bezig zijn met het leiden hun echte leven.

Ik bedoel, hoe echt wil je het hebben?

Liefs MamaNatuurlijk

* foto gevonden als toffe briefkaart op Zazzle