Waterbaan

Al een tijdje verzamel ik lege flessen, blikjes, bakjes en ander kosteloos materiaal. Ik vraag familie, vrienden en kennissen om deze dingen te bewaren voor me. Wat verschillende inderdaad doen. Je weet namelijk maar nooit wat voor moois je er nog van kunt maken.

Deze week maakten PapaNatuurlijk en zoonlief iets wat al een tijdje op de planning stond: een waterbaan. Zoonlief zaagde, knoopte, hield vast en dacht natuurlijk volop mee met het ontwerp. Er moest rekening gehouden worden met zwaartekracht, waterdruk, doorstroming, de grootte van de gaatjes en de stevigheid van het materiaal.

We hadden nog een plank, draad, schroeven, revetten, een stuk slang en natuurlijk voldoende kosteloos materiaal. Het was soms even passen en meten, met hier en daar een discussie over esthetiek versus functionaliteit. Het resultaat was prachtig. Onderaan plaatsten we een bak om het water op te vangen. Je kunt het dan steeds opnieuw gebruiken wat wel zo eco is.

Zoonlief kon niet wachten met het gieten van water. Vol spanning werd er gekeken hoe het water van het ene naar het andere object stroomde. En ja! Het werkte! Het water stroomde helemaal door tot het laatste bakje. Zoonlief straalde ervan. Bij het naar bed gaan vroeg hij of hij in de ochtend weer verder mocht gaan met zijn waterbaan. Tuurlijk mag dat jongen.

Liefs MamaNatuurlijk

* Bij Kiind schreven we ook al eens over een waterbaan.